«بتمن آغاز می‌کند»، فقط آغازی دوباره برای مجموعه‌ای محبوب و مشهور نبود. این قسمت دوران جدیدی را نه فقط برای شخصیت بتمن، بلکه تمام اقتباس‌های ابرقهرمان‌های بعد از خود کلید زد. «بتمن آغاز می‌کند»، آن قصه‌های ابرقهرمانی فانتزیِ سنتیِ دهه‌ی ۹۰ را برمی‌دارد و به آن زاویه‌ و ماهیت جدی، تاریک، واقع‌گرایانه، عمیق و باشخصیت می‌دهد. این صفات فقط در رنگ و طعمِ اثر ایجاد نشده‌اند تا صرفا از لحاظ ظاهری و اتمسفر سبب تحولی در فرمول‌های سبک ابرقهرمانی شوند، بلکه چشم‌انداز کریستوفر نولان در روایت داستان بروس وین، کاری کرده تا در حقیقت شاهد دریایی از پیچ‌ و‌ خم‌های محرمانه، مبهم، اسرارآمیز و فرامتنی باشیم که جان می‌دهند برای تحلیل و تفسیرهای گوناگون. چه کسی فکرش را می‌کرد، یک روز وقتی به تماشای یک فیلم پاپ‌کورنی تمام‌عیار می‌نشینیم، ذهنمان هم به چالش کشیده شود و رویدادها و دغدغه‌های زندگی واقعی‌ خودمان را در قالب گاتهام و مردمانش ببینیم. اینکه با قهرمانی روبه‌رو شویم که اینقدر شکسته، پُرلغزش و در سایه است که دقیقا مطمئن نیستیم آیا می‌توانیم بدون شک و تردید در کنارش بیاستیم یا نه. و از سویی دیگر، ضد قهرمان‌ها را بیرون از لباسِ تمام سیاه‌شان ببینیم. از بحث‌های روانکاوانه گرفته تا تم‌های مخفی و رمزآلودی که از طریق نمادگرایی دقیق فیلمساز روایت می‌شوند و به نبرد به ظاهر ساده و یک‌خطی بتمن، عمق پیچیده‌تری می‌بخشند. به علاو‌ه‌ی دیگر بحث‌های شایع و مرسومِ تئوری‌های توطئه و جامعه‌های مخفی که دور از چشم مردم عادی، فعالیت می‌کنند.